Ubych: być Gdynianinem to nie metryka, ani wpis w dowodzie

"Być Gdynianinem to nie metryka, ani wpis w dowodzie. To uczucie, które pojawia się gdzieś głęboko, gdy pierwszy raz zrozumiesz, że to miasto nie jest zwykłą przestrzenią do życia." - podkreśla Jakub Ubych, radny Gdyni.

Za miesiąc Gdynia wkroczy w roku stulecia!

Obecne władze zaproponowały kalendarz wydarzeń. Mieszkańcom niekoniecznie przypadł on do gustu. Ogromna większość imprez to cykliczne eventy odbywające się do roku. W zestawi znalazł się również powracający do Gdyni Ironman. Jednak szału nie ma...

Jakub Ubych znalazł powód tego stanu rzeczy

Gdyński radny opisał swoje podejście do bycia Gdynianinem. 

"Gdynia to stan umysłu. To duma, zakorzenienie i ciągłe ciarki, kiedy wiatr znad morza uderzy w twarz w najbardziej nieoczekiwanym momencie.

Być Gdynianinem to nosić w sobie historię miasta, które powstało z marzeń i uporu, historii nieprzedawnionej, bo opowiadanej wciąż przez żyjących świadków powstającego cudu Polski nad morzem. Tu niemal każdy blok, kamień i ulica mają narrację o ludziach, którzy odważyli się wyjść poza utarte schematy i stworzyć coś, czego wcześniej w Polsce nie było.

Być Gdynianinem to pamiętać smak pierwszej pizzy z legendarnej Gdynianki z tym charakterystycznym aromatem i chrupnięciem. To lody z Mariolki, od Danusi czy od Kwaśniaka najlepsze, bo będące wspomnieniem dzieciństwa.

To wiedzieć, że są w Gdyni takie miejsca jak Delicje i Cyganeria, gdzie pączek i sernik nie jest tylko słodkością, a jest rytuałem, tradycją i wspomnieniem, które można zjeść.

To niekończące się spacery po Molo Południowym, gdzie latem fale biły o nabrzeże tak mocno, jakby chciały przypomnieć, że morze jest tu zawsze gospodarzem. To chodzenie po klifie w Orłowie, ognisko z przyjaciółmi na Polance Redłowskiej i wieczory spędzane na "dzikiej" plaży, a także nocne powroty bulwarem.

To wypad na Targowisko na Chyloni i Hale Targową, gdzie wszystko pachniało świeżością, a dźwięki handlu mieszały się z sąsiedzkimi rozmowami tak naturalnie, jakby trwały tu od zawsze.

Być Gdynianinem to odwiedzać Muzeum Motoryzacji i zachwycać się maszynami, które opowiadają historię wielkich polskich podróży. To wspinać się na Świętą Górę na Leszczynkach, odwiedzać plażę na Babich Dołach i przenieść się do dawnych lat w Mini Muzeum Bankowiec.

To słuchać syreny OSP Wiczlino, która nie tylko jest dźwiękiem alarmu, ale symbolem lokalnej wspólnoty, gotowej działać zawsze wtedy, gdy pojawi się potrzeba.

Być Gdynianinem to zatrzymać się na moment, mijając Cmentarz Marynarki Wojennej na Oksywiu czy Obrońcy Wybrzeża w Redłowie. To oddać hołd tym, dzięki którym Gdynia mogła powstać i przetrwać. To również pamięć o ofiarach Grudnia 1970 roku - o robotnikach, którzy zapłacili najwyższą cenę, by Gdynia mogła być miastem wolnych ludzi. To poczuć historie będąc w Kościele na Oksywiu.

W tym mieście pamięć nie jest przechowywana w gablotach. Ona żyje, w nazwach ulic, w rodzinnych opowieściach, w corocznych rocznicach, w cichych zniczach zapalanych przez mieszkańców, nawet wtedy, gdy nikt ich do tego nie zachęca.

Być Gdynianinem to nocą zatrzymać się przy porcie. Widzieć światła suwnic, tajemnicze ruchy statków, słyszeć metaliczne uderzenia i czuć dreszcz, bo wiesz, że Gdynia to organizm, który pracuje 24 godziny na dobę.

To zrozumieć, że nasze miasto jest żywym dowodem, że marzenia można postawić na stabilnym fundamencie z betonu, stali i ludzkiej pasji.

I na koniec najważniejsze. Być Gdynianinem to duma. Subtelna, czasami nachalna, ale zawsze obecna. Duma z miasta, które powstało z niczego. Duma z ludzi, którzy budowali je rękami, sercem i wyobraźnią. Duma z miejsc, które tworzą nasze wspomnienia. Duma z tego, że tu, właśnie tu, znaleźliśmy swoje miejsce na świecie.

Bo Gdynia to nie jest miasto, które się tylko "ma". Gdynię się czuje i nosi w sobie.

Kocham Gdynię" - napisał Jakub Ubych.