Aniela Górowska: bardzo martwię się o los mój i mieszkańców gminy

Pani Aniela jest mieszkanką Miastka i emerytką od 14 lat. Jeszcze w zeszłym wieku odkryła w sobie pasję pisania wierszy.

- Swoje rymowanki zapisuję od 1992 roku i mam ich sporo, a piszę o sprawach mojego miasta, Miastka ponieważ jestem zaniepokojona sytuacją bieżącą. O tym co dzieje się w Miastku czytam w mediach, stąd czerpię tematy. Na co dzień wiodę zwyczajne życie emeryta i cieszy mnie mój ogródek, w którym uprawiam kwiaty – mówi Aniela Górowska.

Można powiedzieć, że pani Aniela to taki miastecki Marcin Wolski w spódnicy. Krytycznie i z dużą dozą humoru ukazuje w swoich wierszach lokalną rzeczywistość. Miejscowi politycy i samorządowcy mogą odnaleźć się w jej twórczości, niekoniecznie przychylnie przedstawieni.

- Piszę, bo bardzo martwię się o los mój i mieszkańców gminy – dodaje pani Aniela.

* * *

DO PANTOMIMY

To są najzwyklejsze kpiny 

By mieszkańcy naszej gminy 

Byli ciągle w ciemię bici!!

No, bo prawdy nie uchwyci 

Żaden zwykły zjadacz chleba,

Których gminie jest potrzeba 

W dniu wyborów na burmistrza.

Potem jesteśmy jak zgliszcza,

Które są lecz nic nie mogą!

Tylko burmistrz własną drogą 

Przechadza się ze swą świtą 

Czyli z tak zwaną "elitą"

I nikomu nie przeszkadza,

Że obecna w MIASTKU władza 

Nie ma planu ni strategii 

By mieszkańcy gminy wiedli 

W dobrobycie swoje życie,

Aby szpital znakomicie 

Mógł pacjentów wszystkich leczyć 

Pracę ludziom zabezpieczyć.

I nie czekać aż sam skona 

By rewolty w nim dokonać 

Na przyjęcie z Niemiec "gości",

Którzy z tamtąd, bo tak prościej 

Będą czekać na dotacje,

Bo Wójt...owicz swoje racje 

Czerpie z dyrektyw od Tuska,

Który kraj nasz chce wyłuskać 

Z wiary, prawdy i honoru!

Nie pozwólmy temu stworu 

W tajemniczych nasiadówkach 

Niszczyć gminę. Budżetówka 

Wniosek Łakomca do gminy 

Pośle gdzieś do pantomimy.

autor, Aniela Górowska

Miastko, 19.07.2024r.

* * *

NOWOGARD 22 LIPCA 2024

Choć pół wiekowy lecz jeszcze zdrowy 

Runął dziś obiekt propagandowy,

Runął z łoskotem twarzą do ziemi 

Na znak, że chcemy być wyzwoleni.

Pomnik wdzięczności armii czerwonej,

Co zakłamywał POLSCE zdradzonej 

Tą rzeczywistość, to zniewolenie 

Na, które PRL dał przyzwolenie.

Stał przez pół wieku w tym polskim mieście 

W końcu WIATR przyszedł, mieszkańcy wreszcie 

Długo za długo oczekiwali

Kiedy ten chochoł sam się rozwali.

Kiedy rzekome braterstwo broni 

Dozna upadku, a przestrzeń po nim 

Zajmie fontanna z wodą najczystszą 

POLSKĄ zielenią dumą ojczystą.

Cieszmy się wszyscy nie jeden raz,

Że pewien mit w tym dniu właśnie ZGASŁ!!

Niech satysfakcja sięgnie zenitu,

Zwycięstwo nasze świętujmy do świtu!

autor Aniela Górowska

Miastko, 22 lipca 2024r.